Χαρακτηριστικό δείγμα μεσογειακών φυτών είναι η πικροδάφνη, ή απλά η «Δάφνη» όπως συχνά αποκαλείται, παντού. Σε πάρκα, πλατείες, πεζοδρόμια ακόμη και ως σημαντικό φυτό δενδροφύτευσης για αυτοκινητόδρομους, λόγω της αντοχής του σε όλες τις καιρικές συνθήκες και της λίγης φροντίδας που χρειάζεται. Αειθαλής θάμνος με πολύ πυκνή ανθοφορία που με το κλάδεμα θα του δώσει το σχήμα που θέλετε ανάλογα με το αν θέλετε να μεγαλώσει περισσότερο ύψος δημιουργώντας κορμό ή πλαϊνό. Θα σας παρουσιάσω 10 ιδέες και συμβουλές για τη φροντίδα της πικροδάφνης στον κήπο και την αυλή!
Το ύψος του φυτού μπορεί να φτάσει τα τέσσερα μέτρα, η ανθοφορία του διαρκεί από τις αρχές της Άνοιξης μέχρι τα τέλη του Φθινοπώρου περίπου, ενώ το γεγονός ότι διατηρεί και το πλούσιο βαθυπράσινο φύλλωμά του, το κάνει ιδανικό για φύτευση σε χειμερινούς φράχτες.
Μπορεί για αρκετά χρόνια να αναπτυχθεί σε γλάστρες, κήπο ή μπαλκόνι, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει ήλιος τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Στα ημισκιερά σημεία επίσης θα πετύχει η πικροδάφνη αλλά η ανθοφορία θα μειωθεί.
Οι ανάγκες της σε νερό είναι μικρές. Τη ζεστή καλοκαιρινή περίοδο χρειάζεται πότισμα αλλά περισσότερο για την ενίσχυση της ανθοφορίας του, καθώς το φύλλωμα μπορεί να παραμείνει ζωντανό ακόμα κι αν λάβει λίγο ή καθόλου νερό.
Ούτε η ποιότητα του εδάφους είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ανάπτυξη της πικροδάφνης και δεν είναι ασυνήθιστο να βλέπουμε βλαστάρια να φυτρώνουν και ακόμη και να αναπτύσσονται σε τσιμεντόχωμα χωρίς καμία φροντίδα.
Το κλάδεμά της γίνεται νωρίς την Άνοιξη ή αργά το Φθινόπωρο μετά την ανθοφορία και κάθε 2-3 χρόνια χρειάζεται ένα πολύ «βαθύ» κλάδεμα για τα φυτά που θέλετε να διατηρήσουν χαμηλό ύψος και συγκεκριμένο σχήμα.
Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με μοσχεύματα, αλλά σε όλα τα ανθοπωλεία από το τέλος του Χειμώνα θα βρείτε μικρά φυτά σε όλες τις αποχρώσεις.
Στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης και μέχρι να δασωθούν οι βλαστοί, η πικροδάφνη χρειάζεται στήριξη με καλάμι ή ειδικές ράβδους στήριξης ή ακόμα και δέσιμο των βλαστών «κατευθύνοντας» το αναπτυσσόμενο φυτό ώστε να αποκτήσει το επιθυμητό σχήμα και τον εσωτερικό όγκο, ώστε το φύλλωμα να είναι πυκνό και χωρίς μεγάλα κενά μεταξύ των βλαστών.
Αν και είναι ένα από τα πιο κοινά είδη για φύτευση τόσο σε ιδιωτικούς όσο και σε δημόσιους χώρους, ανήκει σε τοξικά φυτά αφού τα φύλλα του είναι δηλητηριώδη τόσο για το ανθρώπινο σώμα όσο και για τα ζώα και είναι εξίσου επιβλαβή για τους καπνούς του κορμού και του φυλλώματος όταν καίγονται.
